Doktor vezan za rodnu grudu
Iako ga je životni put vodio svuda po svijetu, Branko Čubrilović je ostao vezan za svoju Gradišku gdje je rođen 1894.godine.
Jedan od izdanaka slavne porodice Čubrilović, Branko je pored svog osnovnog poziva, kao doktora medicine, ostavio dubok trag i u svemu ostalom čime se bavio. Odnosi se to ponajviše na početke zadrugarstva između dva svjetska rata, kada je u periodu od 1927. – 1938. više puta bio biran za narodnog poslanika Saveza zemljoradnika.
Početak Drugog svjetskog rata dočekao je kao savezni ministar poljoprivrede, te je zajedno sa ostalim članovima vlade izbjegao u Ameriku. Po završetku rata, budući da nije bio kompromitovan, dozvoljen mu je povratak u zemlju, gdje pristupa Narodnom frontu te kao njihov kandidat biva izabran u saveznu skupštinu. U periodu do 1950. dva puta biva biran za poslanika Narodne skupštine BiH. Kako nije bio komunistički orijentisan, sistem je nastojao da umanji njegov ugled u narodu te je penziju dočekao kao upravnik Banje Vrućice.
Penzionerske dane proveo je u Beogradu gdje se bavio publicistikom i novinarstvom. Uređivao je listove „Težački pokret“, „Težačko pravo“ i „Selo“. U Banjaluci je pokrenuo i uređivao časopis „Razvitak“ kao nastavak istoimenog Kočićevog lista iz 1910.godine, a bio je i član radnog kola Nove Evrope.
Objavio je i monografiju „Petar Kočić i njegovo doba te „Zapise iz tuđine“. Brankovo interesovanje se najviše odnosilo na selo i seljaštvo, o čemu je ostala neobjavljena građa u Arhivu SANU.
Branko Čubrilović je preminuo 1962. godine u Beogradu.
N. Ristić