Vida Koprivica – smisao života u pomaganju

U današnjem izdanju rubrike „Moj grad“ Vašoj pažnji preporučujemo vinjetu iz života jedne od naših znamenitih sugrađanki iz čuvene porodice Čubrilović.

Ovaj put govorićemo o Vidi Koprivici, rođenoj Čubrilović. Iako ju je životni put, nakon osnovne škole završene u Gradišci, vodio ka različitim destinacijama rodni grad nije nikad zaboravila. Kao i većina ostale djece pratila je brata Veljka prvo u Tuzli a potom i Majevičkom Priboju gdje on službovao.

Na kraju se skrasila u Sarajevu kod sestre, doktorke Stake, pa je tamo završila gimnaziju, a potom se zaputila ka Beogradu gdje počinje i uspješno završava studiranje na Pravnom fakultetu.

Po sticanju diplome pravnice, Vida, baš kao i njena majka, se angažuje u brojnim ženskim društvima i udruženjima po svim krajevima BiH. Djelovala je na prosvjećivanju žena seljanki, poučavala ih spremanju hrane, higijeni i drugim poslovima u domaćinstvu. Usput je prikupljala podatke o životu na selu.

Udala se, za ondašnje pojmove, kasno, tek u četrdesetoj godini za poznatog beogradskog bankara Arsu Koprivicu, porijeklom sa Romanije. Dom Koprivica je bio prihvatilište svima koji su tražili pomoć ili savjet. Muž joj je bio vođa i poslanik Zemljoradničke stranke za istočnu Bosnu. U ratu je pristupio partizanskom pokretu, bio u štabu Romanijske brigade, ali je izgubio glavu nakon događaja za koji su mnogi sumnjali da mu je podmetnut baš od partizana.

U Beogradu je Vida formirala porodičnu biblioteku, sa brojnim naslovima uglavnom posvećenim selu i seljaku. Nakon Vidine smrti, a u odsustvu direktnih nasljednika, dio porodične biblioteke zaveštan je biblioteci u njenoj Gradišci, a dio onoj u Majevičkom Priboju gdje je podučavao njen brat Veljko. Kolika je bila privrženost i zahvalnost starijem bratu govori da je svu nepokretnu imovinu ostavila potomstvu brata stradalnika.

N. Ristić