Zaštitnički veo pitomog potkozarskog sela

U današnjem izdanju rubrike “Moj grad” govorili smo o dugogodišnjem reditelju i bivšem direktoru Opere beogradskog Narodnog pozorišta Borislavu Popoviću.

Rođen je 10.januara 1931. u Donjim Podgradcima gdje je odrastao a nakon završetka Drugog svjetskog rata odlazi na školovanje u Banjaluku na zanat koji mimo očevog znanja napušta da bi se upisao u Učiteljsku školu. Slušajući predavanja profesora poput Branka Smiljanića rodila se ljubav prema muzici.

Tako počinje njegova karijera u kojoj će biti glumac, operski pjevač i više od svega reditelj operskih predstava. U svom bogatom opusu Borislav Popović je na scenama  beogradske, sarajevske, ljubljanske, skopske i riječke opere postavio preko 70 operskih predstava.

Među Popovićevim predstavama bila su neka od najpoznatijih operskih djela, kao što su “Travijata”, “Karmen”, “Seviljski berberin”, “Trubadur”, “Otelo”, “Moć sudbine”, “Čarobna frula”, “Figarova ženidba”, “Boemi”, “Toska” i mnoge druge.

Popović je u Narodnom pozorištu u Beogradu osnovao 1994. godine Operski studio, u kojem je uz kraće prekide radio sve do smrti i koji danas nosi njegovo ime.

Od 2004. godine bavio se pedagoškim radom u okviru Operskog studija na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu.

Svoj život Borislav Popović je možda najbolje sažeo sam riječima:”Osvrćući se ovako, pitam se koliko sam ja upravljao svojim životom, a koliko on mnome. I dalje me nije strah od mogućih preokreta, jer stalno osećam zaštitnički veo onog pitomog potkozarskog sela. Dok je vremena biće i bremena.”

Borislav Popović uvijek odan svom Potkozarju, preminuo je 6.februara 2009.

N. Ristić